Поучна приказна: Прости синко што сум дошла до товојата куќа и што ги исплашив твоите деца
Ја мразев беше срам за нас. Таа во моето школо готвеше храна за учениците и наставниците. Еден ден мојата мајка влезе во класот за да ме поздрави. Подоцна другарите ме задеваа, Ми беше срам. Само што не пропаднав во земја и сакав мојата мајка едноставно да исчезне. Кога повтороно ја видов и реков дека ме срами, и дека е подобро да умре.
Мајка ми ништо не ми одоговори, само ме гледаше. Не застанав ни момент за да размилам за тоа што и го кажав, бев многу лут. Бев незаинтересиран за нејзините чувства.. Сакав само да си отиде од дома и никогаш да не се врати. Подоцна добив прилика да одам во Сингапур на студии. Таму се оженив, купив куќа и добив и деца. Бев среќен и задоволн со својот живот. Но еден ден мојата мајка дојде да ме посети. Не ме видела со години и никогаш ги немаше видено своите внуци. Се појави на вратата. Моите деца почнаа да ја исмејуваат.. Јас се извикав на нејзе: “Како си се осудила да дојдеш во мојата куќа и да ми ги плашиш децата?”
Само така си се појавила неповикана. “Иди си од овде веднаш!” Мојата мајка само тивко одговори: “Извини мора да сум ја згрешила куќата” – и исчезна… По неколку дена, добив писмо. Повикан сум на годишнина од матура. Жената ја излажав дека мора да идам на пат. По прославата навратив до својата роден дом. Кога ме видоа мештаните ми рекоа дека мојата мајка починала. Ни една солза не пуштив. Ми предадоа само едно писмо за кое ми рекоа дека е од нејзе…
“Драги мој сине, мислев на тебе цело време. Прости што дојдов до твојата куќа и ги преплашив твоите деца. Ми беше драго кога слушнав дека си успеал во животот, жал ми е што секогаш ти бев на терет и те срамев, Гледаш, кога беше дете се случи една несреќа во која го изгуби окото. Како мајка не можев да поднесам да изранеш без едно око. Докторите те прегледаа и рекоа дека никогаш ќе неможеш да прогледаш. Јас ти го дадов своето око… Бев горда кога знаев дека мојот син ќе може да го гледа светот за мене со тоа око
Со љубов секогаш со тебе твојата мајка”
