Иво Андриќ бил српски писател и дипломат. Во 1961 година ја добил Нобеловата награда за книжевност „за епската сила со која ги обликувал темите и прикажувал судбините на луѓето низ историјата на својата земја“.
Првата песна „U sumrak“ ја напишал во 1911 година. Следната година ги започнал студиите во Загреб, а потоа во Виена и Краков, каде што го затекнала и Првата светска војна.
1. „Само активните луѓе и нивната борбеност и безобѕирност го движат животот напред, но само пасивните луѓе и нивната стрпливост и добрина го одржуваат и го прават можен и поднослив.“
2. „Живеењето во страв, во каење, во постојан страв од стравот, не можејќи око да склопиш и покрај сè да работиш, да се смееш и да разговараш, тоа за луѓето како мене значи да живееш и да успееш во светот.“
3. „Во првата половина од животот, човекот го сака и прави она од што ќе се срами и одрекува во втората половина, а втората половина ми минува во залудни обиди без залудни обиди да се поправи или барем да се прикрие направеното во првата. Така, на крајот се потиснува и се сведува на нула. Остануваат само каење и срам.“
4. „Постојано копнееја за слобода, а заборавија дека, пред тоа, барале сила таа слобода достоинствено да ја носат.“
5. „Помеѓу стравот дека нешто ќе се случи и надежта дека можеби сепак нема, постои повеќе простор отколку што мислите. Многумина од нас својот живот го поминуваат во тој тесен, тврд, гол и мрачен простор.“
6. „Не е најлошо што сè поминува, туку што не можеме и не знаеме како да се помириме со тој едноставен и неизбежен факт.“
7. „„Не е срамота да се излажете од некоја голема надеж. Самиот факт дека таквата надеж можела да постои вреди толку многу што не сте ја платиле прескапо со вашето разочарување, колку и да било тешко.“
8. „Оној кој ќе успее да проникне во тишината и да ја нарече со вистинското име, постигнал најмногу од она што смртниот човек може да го постигне.“
9. „Кој ќе успее да ја загрее и оживее самотијата, тој го освоил светот.“
10. „Во ова општество сите подеднакво страдаме, и жените и мажите, само улогите се поделени, а тоа оди приближно вака: ’Кога ние страдаме поради жените, тоа е речиси редовно затоа што жените не се онакви какви ние би сакале да бидат. Кога жените страдаат поради нас, тоа е секогаш затоа што сме такви какви што сме.“
11. „Животот ни го враќа само она што ние им го даваме на другите.“
12. „Чудно е колку малку ни е потребно за да бидеме среќни, а уште почудно е колку малку ни недостасува.“
