„Химна за љубовта“

Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам бакар што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи.

Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера, што и планини да преместувам,  – ако љубов немам, ништо не сум.

И да го раздадам целиот свој имот, да позволам телото да ми изгори,  – штом љубов немам, ништо не ми користи.

бара свое, не се срди, не мисли зло, на неправда не се радува, а на
вистина се радува, се` извинува, во се` верува на
се` се надева, се` претрпува.

Љубовта никогаш не престанува, а другото, ако се пророштва, ќе
престанат; ако се јазици – ќе замолкнат; ако се знаења – ќе исчезнат. Оти по нешто знаеме и по нешто пророкуваме, а кога ќе дојде совршеното, тогаш
ќе исчезне делумното.

Кога бев дете, зборував како дете, како дете мислев, како дете размислував; а кога станав маж, го оставив детинското.  Сега гледам нејасно како во огледало, а тогаш лице во лице; сега знам нешто, а тогаш ќе знам како што
сум познат.

А сега остануваат овие три работи: верата, надежта и љубовта;
најголема меѓу нив е љубовта.

Беседата „За љубовта“ од првото послание на светиот апостол Павле до Коринтјаните