Ирена Ристиќ приведена па однесена во „Бардовци“ – Ме пцуеја десетина полицајци, беше многу гадно!

Актерката и активистка Ирена Ристиќ со полициско комбе била приведена во полициска станица „Беко“ бидејќи, како што вели, чистела догорчиња од цигари пред Влада.

Ристиќ вели дека односот на полицајците бил арогантен, а три часа од приведувањето не ѝ дозволиле ниту да повика адвокат.

„Македонија во гола кожа. Полициска станица ‘Беко’. Психијатриска болница ‘Бардовци’. И јас. Се налутија што собирам догорчиња пред Влада. Да не бевте емотивно врзани, па ве изреметив? Едвај ги убедив дека имам право на адвокат“, напиша на социјалните мрежи актерката Ристиќ, која ова го смета за притисок врз неа.

Таа сведочи дека од полициската станица се обиделе да ја стават во психијатриската болница „Бардовци“, но, откако ја однеле дотаму, ја вратиле повторно во полициксата станица.

Ирена Ристиќ пред два месеца почна со граѓанската иницијатива „Не биди ѓубре“ во која членуваат повеќе јавни личности, но и волонтери. Тие организираат акции за чистење на различни локации на кои има смет. Последната акција се одвиваше во Марков манастир, каде што активистите собрале 98 вреќи со ѓубре.

Од МВР велат дека го проверуваат случајот со Ристиќ, по што ќе дадат информации за тоа што се случувало.

-Противправно бев приведена. Не добив одговор на ниту едно од многуте прашања кои логично се наметнуваа. Зошто ме пикаат во комбе? Што згрешив?
Зошто не смеам да ги метам пикавците покрај Влада? (таму не фрлаат граѓаните, туку токму оние кои фрлањето отпад треба да го санкционираат)

По слободна проценка, до оградата имаше од несанкционирани фрлени пикавци 54 илјади и седамсто евра у казни. Таков и толку скап тепих од пикавци имаат исткаено оние кои тоа најмалку смеат да си го дозволат.
Нормално, тоа им го кажав.
И така почна.

Ова на социјалната мрежа фејсбук го напиша актерката Ирена Ристиќ која објаснува зошто синоќа завршила во полициска станица.

-Ме пикнаа у комбето кое у секунда се створи пред Влада, ме развозуваа од Беко до Бардовци и назад и ме тормозеа као кај мене да се петте украдени милијарди и решенијата на сите нивни приватни и професионални проблеми.
Ниту еден, значи, ниту еден од полицајците не се легитимираше и не се претстави, а уште помалку најде за сходно да објасни зошто сум така третирана.
Се изредија десетина. И мажи и жени.
Сите до еден беа груби и некултурни.
Ми се обраќаа со “ма” и “мори”…
Гласно ме пцуеја!
Пичка ти матер!
Пичка ти матер!
Правеа влези-излези низ вратата барајќи чаре за “лудата” глумица!
Не попуштав под ниту еден притисок и закана!
Ги барав своите права!
Барав адвокат пред да кажам било што…
“Многу филмови гледаш…” рекоа…
Со Јанаки адвокатот исконтактирав после три саати, откако видоа дека нема шанси кај мене да им поминат методите! Камерите снимаат, рекоа!
За среќа, одговорив!
Ми даваа да потпишам празен лист…
Строгите погледи, наперченоста, износените униформи, распадната станица, неупатеноста во процедурите и импровизациите со истите, простачкото обраќање, портокаловите и љиљаковите ноктишта на полицајките, муабетчињата за мене као да не сум тука и меѓу нив и со докторот (Љ. Ј.) у Бардовци…