Eве зошто младите си одат на Запад: Кристијан дипломирал со десетка, а сега бара оброк во народна кујна (ФОТО)

Кристијан Вујчиќ (26), млад човек од Приедор, е еден од 250-те корисници на народната кујна „Оптимисти“. Секој ден доаѓа на оброк за себе и својата мајка и веројатно не би било чудно за никој друг, ако Кристијан не беше херој на приказната од босанско-херцеговинските „ловци на бури“ и млад човек кој дипломирал со десетина на темата за реформа на јавната администрација во БиХ.

Од дипломиран економист, насока јавна администрација, до јавна кујна е трнлив пат кон изгубените соништа и се надева дека некаде под ова небесно капаче има барем едно место каде што тој ќе биде безбеден и среќен.

Новинарите го убедуваа да разговара со денови. Скромен и едноставен, тој вели дека во оваа кожа, во која се најде пред единаесет месеци, кога ја изгуби работата како магационер поради пандемија, воопшто не се чувствува пријатно.

-Јас не сум единствениот што остана без работа. Свесен сум дека мојата позиција на таа социјална скала сега е на самото дно. Ако ме прашувате дали се срамам од ова, од овие слики горе и овој апел под текстот, признавам, срам ми е.

Се срамам, од земјата по која одам, од тој факултет, средно училиште, а особено од пријателите и роднините. Оваа година ми одзеде сè што со години се обидував да го задржам на нозе, а еве ја и мојата репутација денес – приказна со толку видлива, скоро опиплива тага на еден млад човек кој не ги заборавил оние кои биле со него сега, но и порано.

-Секако сум им благодарен. Ова е само уште една тажна и срамна животна приказна во морето на многу други, но и огледало на позицијата на младите.

Кога поминувам низ градот, среќавам само некој тука и таму. Мојата генерација е претежно на Запад, а како мали фантазиравме и градевме соништа за нашите успеси и подобар живот тука. За жал, секој ден станува сè потешко и полошо – вели овој 26-годишник кој не седеше со скрстени раце 11 месеци, но активно и за жал неуспешно се обидуваше да најде какво било работно место.

-Барав работа, но без резултат. Некаде околу 60-тата апликација имав, престанав да бројам и добив одговорот само во пет. Не бев пребирлив, аплицирав и во и надвор од професијата – вели Кристијан, кој во тој период буквално правеше сè и сешто за да преживее.

-Ова беа работни места на дневна основа, од земјоделски работи во текот на сезоната, берење овошје до работа на пилана и сечење дрвја. Волонтирав дури и во хуманитарни организации.

Како што времето стануваше постудено, можностите за работи стануваа сè потенки, па затоа бев принуден да се обратам до јавната кујна „Оптимист“, на што исто така и благодарам во оваа прилика.

Некако тоа име на јавна кујна погоди со мојот начин на размислување. И покрај сè што ми се случи, јас сум сепак оптимист, иако оваа година работев најтешки работи за кои никогаш не сум сонувал како академски граѓанин. Видов лекција во тоа. Претпоставувам дека животот сакаше да ме научи на нешто ново, да ми ги покаже вистинските вредности – убеден е Кристијан.

Тој сака да им ја пренесе пораката на оние што ќе го прочитаат ова, дека без оглед каков став имале за написот, нему лично, за неговата ситуација, тој сака да каже дека државата без млади не постои.

– Како и друштвото. Демографската слика е немилосрдна. Ни се зак ануваат истребување и на Србите, Хрватите и Бошњаците. Крајно време е да се запрашаме каде погрешивме.

Јас би завршил со зборовите дека мојот живот во оваа држава и овој град е пе-кол. Но, уште колкумина од нас има, луѓе кои се во многу потешка состојба, на кои си помагав додека бев вработен.

Колку болни деца се лекуваат преку хуманитарни акции, итн. На тоа мислам секое утро кога ќе се разбудам. Размислете и за тоа – им порача Кристијан на оние до кои ќе стигне оваа приказна.

Да бидат работите уште полоши, иако тој никогаш не го споменува тоа, овој млад човек целосно се грижи и за својата болна мајка. И на него треба да се направи помала медицинска гриза, за решавање на претходните и занемарени здравствени проблеми, кои за жал имаат своја цена, така што сите што можат да му помогнат на Кристијан. За тоа неговото семејство се организира и преку социјалните мрежи собира помош.

izvor: havaz.ba