Еден православен мислител го вели ова: запомнете дека Светото Евангелие ќе ја реши вашата вечна судбина. Ќе ни биде судено од него и според тоа како се однесувавме со него овде на земјата, ќе добиеме или вечно блаженство или вечна казна.
Под Свето Писмо или Библија ја подразбираме книгата во која Божјиот народ воден од Светиот Дух го запишал Откровението Божјо. Библијата е Божја реч, посебна книга, која не може да се чита како другите книги. Како скапоцен лек кој се пие малку по малку, Библијата треба да се чита секојдневно, полека, со разбирање и искуство. Практичен совет што е препорачан од многу писатели на молитви и истражувачи на Светото писмо е да се определи една, две или три глави дневно.
Меѓутоа, светите отци предупредуваат и на опа сноста од механичко формално читање. Св. Никодим Агиорит вели: „Оние кои си поставуваат такви правила обично брзаат да прочитаат сè, не грижејќи се дали се трогнати од она што го читаат и дали во нивните умови се појавуваат возвишени мисли. Кога не успеваат да прочитаат сè што наумиле, се вознемируваат и се лутат, не затоа што биле лишени од духовните плодови на читањето, туку затоа што не прочитале сè“.
Свети Исак вели: „Ако сакате да имате корист од она што го читате и да го разберете она што го читате, не обрнувајте внимание на бројот на страници што ги читате, туку потопете се во зборовите на Светиот Дух додека вашата душа не се восхитува на Божјото домашна работа и почнува да го фали Бога“. Нема душевен мир во ропското читање; вознемиреноста го попречува разбирањето на значењето и, како пијавица што цица к рв од телото, ги краде мислите на човекот“.
Корисно е да ги запишете вашите забелешки. Бог ги наградува таквите напори. Еден православен мислител го вели ова: „Отворајќи ја книгата за читање – Светото Евангелие, запомнете дека тоа ќе ја реши вашата вечна судбина“. Ќе ни се суди според него, и според тоа како се однесувавме со него овде на земјата, ќе добиеме или вечно блаженство или вечна казна“.
Парадоксот е што многу интелектуалци не ја читаат Библијата. Ги читаат светските писатели, но во текот на целиот живот „не се заобиколуваат“ да ја читаат Библијата. Библијата содржи два завета. Замислете човек кој добил два вредни тестаменти и не ги отворил цел живот!
Важноста на читањето на Светото Писмо е прекрасно нагласена од блажениот Јероним: „Непознавањето на Светото писмо не е познавање на Христос“. Други свети отци, особено блажениот Августин, посочуваат нешто друго: „Бог намерно ги посипал светите книги, кои самиот ги вдахнал, со тешкотии, за да не поттикне повнимателно да ги читаме и да ги продлабочиме, за да го практикуваме потребното духовно. смирението, кога ќе ги согледаме границите на спасението на неговиот ум“.
Светите отци силно ја нагласуваат неопходноста од молитвен став при читањето на Светото писмо. Добро е кажано: „Писмото се разбира на колена“. Исто така, одамна е забележано дека разбирањето и толкувањето на Светото писмо зависи од моралната состојба на човекот. Оттука, не е ни чудо што светите отци се најдобрите толкувачи на Светото писмо, бидејќи тие со својот живот ја реализирале науката за Светото писмо. Затоа теолозите мора постојано да го збогатуваат своето знаење за Светото писмо со искуствата на оние кои се пред нив во познавањето на Светото писмо.
