Геровски: Како Коки, Кики и компанија рекетарските уцени ги „ботоксираат“ со „бомби“ и се фалат дека се од арсеналот на СЈО!

Мојата втора приказна за рекетарската група што сее страв низ Македонија, под наслов „Како Трајанка одбила да им даде општински пари на опасните рекетари Коки, Кики и компанија“ предизвика интересни реакции. Ми се јавија неколку луѓе од градот во кој рекетарите, предводени од Коки и од нивниот голем спонзор од истиот град, неуспешно се обиделе да брцнат во општинската каса, за некаков проект за изградба на објект за социјални грижи (намерно ги изоставувам детаљите за тој проект и повторно ги предупредувам надобудните да не се истрчуваат). Сите ми ја потврдија приказната.

Но, истовремено, од нив слушнав нешто уште повознемирувачко во врска со овој „проект“. Ако рекетарите не успеале кај Трајанка, успеале во оној туристички центар, каде што и почна оваа сага, со онаа неверојатна и тажна приказна за тоа како еден наш мал хотелиер бил притиснат да „поддржи“ еден наш познат медиум, но поради сплет на околности, кои можеле да завршат и трагично, човекот сепак се спасил од рекетарската багра. Е, токму во тој град, членот на групата кого го крстив Мики, инаку локален партиски моќник, успеал во намерата општината, на Коки и на неговиот партнер и спонзор, да им додели атрактивна парцела, на дваесеттина метри од езерото, за изградба на таков објект. Нормално, парцелата е дадена бесплатно, заедно со сите пропратни дозволи. Но, наместо да се гради таков објект, слушам дека рекетариве парцелата ја продале за неверојатни 2 милиони евра, на градежна фирма од еден соседен туристички град. И така, таму сега се градел станбен комплекс од приземје, четири ката и поткровје.

А кој да ги знае, можеби грешам, можеби таму сепак се гради објект за социјални грижи и можеби социјално згрижените веќе уживаат во благодетите на влијателниот „хуманитарец“ и шетаат покрај езерото. Треба да се провери…

Кој си ја ишка мувата од капата?

Интересна реакција (колумна) беше објавена на нашите портали. Ако добро разбрав, познатиот автор, инаку мој стар пријател, тврди дека целта на овие приказни што ги пишувам јас, е да се нападне Специјалното јавно обвинителство, а во полза на интересите на некои локални олигарси и моќници. Слична глупост (навистина многу се извинувам што оваа теза не можам да ја наречам поинаку, освен како тешка глупост) истресе и оној поликлинички случај, оној непрокопсаник, на чиј парапортал рекетарската багра ми возврати со силен клеветнички напад, мислејќи дека така ќе ме исплаши. А им реков дека тоа нема да ме замолчи…

Додуша, многумина ми поставуваат легитимно прашање – зошто се воздржувам јавно да ги објавам имињата на рекетарите и на оние кои биле рекетирани, зошто им смислувам прекари и пишувам приказни кои сега, објективно, се само фикција. Има за тоа две причини. Прво, јас не сум истражувачки новинар. Во Македонија има истражувачки и „истражувачки“ новинари – првите се чесни исклучоци, а вторите се избрани од луѓе околу власта, за да им се доставуваат компромитирачки материјали за одделни личности и потоа да се пишуваат „истражувачки стории“. Јас не сум ни од едните ни од другите. И второ, истражувањето на ваков грандиозен рекет е сериозна работа, со која треба да се занимаваат истражните органи. Слушам дека нешто и се работело во таа насока, ама не сум сигурен. Во секој случај, не сум квалификуван да бидам истражител. Најмалку обвинител и судија. Јас само слушам приказни и легенди и ви ги прераскажувам. За тоа ме бидува, тоа е мојот занает.

Повеќе на Плусинфо