Денес се презнува светата маченичка и девица Сузана

Светата маченичка и девица Сузана и другите со неа

Ќерка на римскиот презвитер Гавиниј, а внука на папата Гај. Гај и Гавиниј беа од царски род и роднини на тогашниот цар Диоклецијан. Овој цар имаше некој посинок Максимијан Галериј, којшто сакаше да се ожени со Сузана. Но Сузана Му беше целата предадена на Господ Христос и не сакаше воопшто ни да слушне за брак, а особено не за брак со некрстен човек. Оние што ја просеа за царскиот син, големците Клавдиј и Максим, Сузана ги обрати во Христовата вера, нив и нивните цели домови. Разјарен заради ова, царот нареди та џелатите ги одведоа Клавдиј и Максим со нивните семејства во Ости, каде што ги изгореа на оган и пепелта од нив ја фрлија во морето. Сузана пак, беше убиена со меч во куќата на Гавиниј. Жената на царот, Сирена, потајна христијанка, ноќе го зеде телото на маченичката и чесно го погреба. А папата Гај ја претвори онаа куќа во којашто ја погубија Света Сузана во црква и во неа служеше служби. Наскоро по страдањето на оваа Христова невеста пострада и нејзиниот татко Гавиниј и чичко ѝ , папата Гај. Чесно пострадаа за Христа и примија венци на невенлива слава во 295 и 296 година.

Светиот маченик Евпл

Ѓакон во Катана Сицилиска. Царот Диоклецијан испрати во Сицилија некој војвода Пентагур за да ги уништи христијаните, зашто оние малку што ги имаше се криеја од гонителите и не се објавуваа себеси. Тогаш некој го обвини Свети Евпл дека оди со некоја книга кај некои потајни христијани и им ја чита таа книга. Книгата беше Светото Евангелие. Откако го изведоа на суд, по малку време незнабожците му ја обесија онаа книга на вратот и го одведоа во затвор. По седум дена затвор и гладување беше предаден на мачење. Кога го биеја со железни стапови, Евпл им се потсмеваше, велејќи му на судијата мачител: „Безумнику, нели гледаш дека овие маки заради Божјата помош се како пајажина за мене. Ако можеш пронајди други, потешки, зашто овие ми се како играчка.“ Најпосле Христовиот маченик го изведоа на губилиштето. Тогаш мнозина се обратија во Христовата вера, а Свети Евпл го убија со меч. Во Царството Небесно се пресели во 304 година. Неговите чудотворни мошти лежат во едно село близу Неапол, наречено Vico della Batonia.

Свети Нифонт, патријарх Цариградски

Родум од Грција. Во младоста стана монах и се подвизуваше најпрво надвор од Света Гора, а потоа на Света Гора, по разни манастири, задржувајќи се најдолго во Дионисијат. Сите светогорци необично го љубеа заради неговата ретка мудрост и извонредна кротост. Без негова волја стана епископ Солунски. Но по две години отиде по работа во Цариград и таму го избраа на испразнетиот патријаршиски престол. Султанот го протера во Едрене, каде што живееше во прогонство. Влашкиот кнез Рдаул го измоли од султанот и го постави за архиепископ Влашки. Заради еден престап на Радул, Нифонт ја напушти Влашка и отиде на Света Гора, во обителта на Дионисијат, каде што се подвизуваше до својата деведесетта година, кога се пресели во Царството Божјо, во 1460 година. Тој е составувач на разрешителната молитва што се чита на погреб.

Преподобните Василиј и Теодор Печерски

Обајцата свршија заради насилството на среброљубивиот кнез Истислав, во 1098 година. Житието на Свети Теодор е особено поучно за среброљубивите. Беше многу богат, но го раздаде богатството на сиромасите и се замонаши. Пото се премисли и зажали за богатството и беше многу искушуван од злиот дух на среброљубието, од којшто го ослободи Свети Василиј.